Το τελευταίο διάστημα ο «Ριζοσπάστης» και το 902.gr έχουν δημοσιεύσει μια σειρά από κείμενα που σχετίζονται με το πολύ οξυμένο λαϊκό πρόβλημα που αφορά τη δυνατότητα εύρεσης στέγης, αλλά και προφανώς το κόστος που επωμίζεται η εργατική - λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της, ώστε να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, που ακόμα και αυτό πολλές φορές κινδυνεύουν να το χάσουν από τα κοράκια των τραπεζών και των funds.
Έχει αναδειχθεί πως και για το συγκεκριμένο πρόβλημα, η «ρίζα» του κακού είναι ακριβώς το γεγονός πως η στέγη και συνολικά οι υποδομές είναι εμπόρευμα που αποφέρει τεράστια κερδοφορία σε μια σειρά από επιχειρηματικούς ομίλους. Έχουν «φωτιστεί» πλευρές που σχετίζονται με τις ίδιες τις πολιτικές της ΕΕ, για την «πράσινη μετάβαση» και τα επιπρόσθετα «πράσινα» χαράτσια σε κατοικίες, που δεν αναβαθμίζονται «ενεργειακά», την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας των ξενοδοχειακών ομίλων, τον συνολικό σχεδιασμό για κτιριακές υποδομές που αποκλειστικό τους κριτήριο είναι η διασφάλιση της κερδοφορίας κατασκευαστικών και άλλων ομίλων κ.λπ.
Όλα τα παραπάνω τα στηρίζουν όλα τα κόμματα του συστήματος. Οι δυνάμεις της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας προφανώς αποδέχονται, έχουν στηρίξει και στηρίζουν κάθε πολιτική εμπορευματοποίησης της γης και της στέγης, ενίσχυσης της κερδοφορίας των ξενοδόχων, των αντίστοιχων «πράσινων» χαρατσιών της ΕΕ κ.λπ. Είναι όμως πραγματικά εκπληκτικό πως και για αυτό το οξυμένο πρόβλημα, ως «λύση» προτείνουν την «αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης», με τα 100νταδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που υπάρχουν, για να κατευθυνθούν τα χρήματα σε επιχειρηματικούς ομίλους. Φέρνουν μάλιστα και το παράδειγμα της «προοδευτικής» Ισπανίας, όπου ένας φοιτητής σε αυτή τη χώρα μπορεί να πληρώνει μέχρι και 600 ευρώ για να νοικιάσει όχι σπίτι, αλλά ένα μόνο δωμάτιο!
Ας δούμε τώρα μια τελευταία είδηση σχετική με το θέμα που αποτυπώνει πραγματικά τις «παρενέργειες» του εμπορεύματος στέγη. Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας ανακοίνωσε πως θα διοργανώσει καμπάνια για την «ανάδειξη των σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων που προκαλεί η ανεξέλεγκτη επέκταση της βραχυχρόνιας μίσθωσης». Οι ξενοδόχοι δηλαδή, που προφανώς ανταγωνίζονται με εταιρείες που διαχειρίζονται τον μεγαλύτερο όγκο του κτιριακού αποθέματος που βρίσκεται σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης για τα «μερίδια αγοράς» -ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα-, θέλουν να «αναδείξουν» το κοινωνικό πρόβλημα της στέγης, της «υπερφόρτωσης» των ανύπαρκτων υποδομών (διαχείρισης απορριμάτων, ύδρευση κ.λπ). Ο τίτλος που δίνουν στην καμπάνια τους είναι «Μιλάμε για τη ζωή μας»! Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια!
Οι ξενοδόχοι που αυγατίζουν κάθε χρόνο τα κέρδη τους, στηριγμένοι στην εκμετάλλευση και την εξουθένωση των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Οι ξενοδόχοι που έχουν γεμάτες τις πισίνες τους, ενώ ο λαός στα νησιά λέει το νερό νεράκι. Οι ξενοδόχοι που διαχρονικά στηρίζονται από τις αστικές κυβερνήσεις για να χτίζουν μονάδες μέχρι και σε περιοχές natura και να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις και δάνεια με «ευνοϊκούς όρους», τη στιγμή που οι μισοί Έλληνες φέτος δεν μπόρεσαν να πάνε ούτε ολιγοήμερες διακοπές. Αυτοί θα «μιλήσουν για τη ζωή μας»!
Την ίδια στιγμή διάφοροι «εκπρόσωποι» της βραχυχρόνιας μίσθωσης ισχυρίζονται πως τα στοιχεία που παραθέτουν οι ξενοδόχοι για αυτούς δεν ευσταθούν, πως αυτοί δεν ευθύνονται για το στεγαστικό πρόβλημα και το θέμα είναι η «αξιοποίηση των κλειστών ακινήτων». Να σημειωθεί πως, σύμφωνα και με όσα δήλωσε πρόσφατα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν αναμένεται να μπουν «σημαντικοί περιορισμοί» στη βραχυχρόνια μίσθωση γιατί είναι ένας τομέας που φέρνει πολλά έσοδα!
Δηλαδή εμβληματικοί εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων (ξενοδόχοι, εταιρείες βραχυχρόνιας μίσθωσης) που γιγαντώνουν την κερδοφορία τους, ενώ ο λαός δεν ξέρει πού να στεγαστεί και πληρώνει τα μαλλιοκέφαλα του για παλιά και μικρά σπίτια, «τσακώνονται» μεταξύ τους για το πώς και ποιός θα συνεχίζει να κερδίζει περισσότερα!
Αυτή είναι ακόμα μια όψη της απολύτως εύρυθμης λειτουργίας της «ελεύθερης αγοράς». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο όποιο μέτρο έχει πάρει ή σχεδιάζει να πάρει η κυβέρνηση -ή από την άλλη προτείνει η συμπολιτευόμενη «αντιπολίτευση»- το μόνο που καταφέρνει είναι να «ταΐζει» μεγάλους ομίλους που χτίζουν και διαχειρίζονται υποδομές και κατοικίες. Μόνη διέξοδος είναι, όχι μόνο να δυναμώσει ο αγώνας λαού και φοιτητών για να προστατευτούν τα σπίτια του λαού από τα κοράκια, να χτιστούν δωρεάν εστίες με ευθύνη του κράτους και άλλα που διεκδικούν οι φορείς του εργατικού-λαϊκού κινήματος, αλλά την ίδια να στιγμή να δυναμώνει η συζήτηση και η προοπτική που δεν θα θεωρεί τη στέγη εμπόρευμα. Η προοπτική, δηλαδή, της ανατροπής αυτού του βάρβαρου συστήματος που τον 21ο αιώνα, ενώ χτίζονται σπίτια μέχρι και από τρισδιάστατους εκτυπωτές, δεν μπορεί να διασφαλίσει φθηνή και ποιοτική στέγη για το λαό.