Ο
δρόμος της υποταγής στις θυσίες για την καπιταλιστική κερδοφορία, του
συμβιβασμού με τα ψίχουλα που περισσεύουν από το φαγοπότι των
μονοπωλιακών ομίλων. Και από την άλλη ο δρόμος της οργάνωσης της πάλης,
για να βάλουμε εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και να οργανώσουμε την
αντεπίθεσή μας, διεκδικώντας όσα πραγματικά δικαιούμαστε. Ο δρόμος του
αγώνα για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με το λαό στην
εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Οι διάλογοι
ανάμεσα στους διαχειριστές της μιζέριας του λαού μας, αλλά και οι
σχολιασμοί των αστικών ΜΜΕ για τη δικομματική αντιπαράθεση, τους «ήπιους
τόνους» που επικρατούν και τον «πολιτικό πολιτισμό» επιβεβαιώνουν ότι η
όποια στάση αναμονής από τους εργαζόμενους θα πληρωθεί πολύ ακριβά.
Γιατί απέναντί τους έχουν μονομπλόκ τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που
δηλώνουν αποφασισμένες να υπερασπιστούν τη στρατηγική του, τσακίζοντας
τις λαϊκές ανάγκες.