- Άρθρο του Βασίλη Φαϊτά, Εφέτη ΔΔ, Γενικού Γραμματέα της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών
Στις 25.6.2025 παρουσιάστηκαν από τον Υπουργό και Υφυπουργό Δικαιοσύνης προτάσεις τροποποιήσεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με τις οποίες θα προβλέπονται νέες, ακόμα πιο ασφυχτικές, προθεσμίες έκδοσης δικαστικής απόφασης, με στόχο, κατά το Υπουργείο, να επιτευχθεί ο μέσος όρος των χωρών του Συμβουλίου της Ευρώπης, δηλαδή το ένα έτος (περίπου 350 ημέρες) για την έκδοση οριστικής απόφασης και τα δύο έτη (περίπου 650 ημέρες) για την έκδοση τελεσίδικης απόφασης. Ο δε δικαστής θα πρέπει να εκδίδει την απόφαση εντός εξαμήνου και σε περίπτωση μη επίτευξης του στόχου αυτού θα είναι αντιμέτωπος με την πειθαρχική διαδικασία. Αναφέρονται μεν κάποιες εξαιρέσεις (ρήτρα διαφυγής), οι οποίες όμως δεν αλλάζουν την ουσία. Παράλληλα προβλέπονται αλλαγές στην προδικασία, προς το σκοπό της επιτάχυνσης, οι οποίες όμως το μόνο που φαίνεται ότι θα πετύχουν θα είναι να τίθενται σε διακινδύνευση δικονομικά δικαιώματα των διαδίκων (σε συνδυασμό με ασφυχτικές προθεσμίες που θα τίθενται σε αυτούς).
Η ταχεία επίλυση διαφορών, η οποία ασφαλώς θα ήταν ευκταία, δεν μπορεί να επιτευχθεί με δικονομικές αλλαγές όταν όλες οι αιτίες που οδηγούν μαζικά τους πολίτες στη Δικαιοσύνη είναι εδώ, όταν όλες οι αδυναμίες του δικαστικού συστήματος είναι εδώ. Αλλαγές σαν τις παραπάνω έχουν τόσο νόημα όσο μία διαταγή ότι το τρόλεϊ θα περνάει κάθε 5 λεπτά όταν δεν έχεις ανανεώσει τον στόλο των τρόλεϊ, δεν έχεις προσλάβει προσωπικό και δεν έχεις λύσει το συγκοινωνιακό. Τελικά μοναδικός αποδέκτης θα είναι ο δικαστής, το έργο του οποίου θα εντατικοποιηθεί περαιτέρω, με όποιο κίνδυνο αυτό συνεπάγεται για την ορθή επίλυση διαφορών, ευρισκόμενος ο ίδιος συνεχώς υπό την απειλή πειθαρχικού ελέγχου για αδυναμίες που στην πραγματικότητα ανήκουν στο κράτος.