Με το ΚΚΕ για την πραγματική διέξοδο, τον δρόμο που συμφέρει τον λαό

Με τις εξελίξεις και τις πολιτικές διεργασίες που πυροδότησε το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών να είναι σε πλήρη εξέλιξη σε Ελλάδα και Ευρώπη, και οι οποίες προμηνύουν τα ακόμα χειρότερα για τους λαούς, η επόμενη μέρα έχει ένα ελπιδοφόρο στοιχείο στη χώρα μας: Το αυξημένο ποσοστό που πήρε το ΚΚΕ σε μία ακόμα εκλογική μάχη, το οποίο «πιστοποιεί» τις προϋποθέσεις για να σταθεροποιηθεί και να δυναμώσει όσο γίνεται σήμερα το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.

* * *

Τώρα, σ' αυτές τις συνθήκες, διαμορφώνεται η εξής πραγματικότητα, που αποτυπώνει δυσκολίες αλλά και δυνατότητες:

Από τη μια, η κυβέρνηση της ΝΔ διαβάζει «ανάποδα» το αποτέλεσμα, αφού παρά την εκλογική της αποδυνάμωση προχωράει πιο αποφασιστικά το αντιλαϊκό της έργο. Και επιβεβαιώνει ότι η πολιτική των κυβερνήσεων δεν παίρνει ...«εντολές» από τον λαό αλλά από τη στρατηγική της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία παραμένει ακλόνητη.

Και, από την άλλη, το έδαφος είναι πιο ευνοϊκό για να βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης, της καθημερινής δράσης και της διαπάλης μέσα στον λαό η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ. Να εδραιώνεται σε περισσότερες δυνάμεις ότι το πραγματικό δίλημμα σήμερα είναι «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

Από τη μια, επιχειρείται να τροφοδοτηθεί ξανά η μοιρολατρία, το «τίποτα δεν αλλάζει». Να καλλιεργηθεί η αναμονή για εξελίξεις «από τα πάνω» μέσα από τη «διαμόρφωση εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης», να διαχυθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια μέσα στη σούπα της σοσιαλδημοκρατίας.

Από την άλλη, όμως, είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοι που ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις πρόσφατες εκλογές, πήραν κουράγιο από την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Είναι εκείνοι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προβληματίζονται βαθύτερα, στέκονται με δυσπιστία απέναντι στο αστικό πολιτικό σύστημα, αναζητούν το «κάτι άλλο» που πρέπει να γίνει.

* * *

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι σε αυτήν τη νέα φάση, και με τις εξελίξεις να «τρέχουν», οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος, με εφόδιο και το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, αναλαμβάνουν μεγαλύτερες ευθύνες.

Στο φόντο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της στροφής στην «πολεμική οικονομία» και της πιθανής οικονομικής κρίσης, των διεργασιών στα αστικά κόμματα, η πολιτική συζήτηση και δράση χρειάζεται τώρα να αγκαλιάσει περισσότερες δυνάμεις, να γίνει πιο βαθιά και ουσιαστική.

Και ξεκινώντας από τη «μεγάλη εικόνα», της βαρβαρότητας και των αδιεξόδων του συστήματος που όλο και γιγαντώνονται, να βρεθεί, με βάση και τη λαϊκή πείρα, πειστικά στο προσκήνιο ότι αυτή η βαρβαρότητα δεν γιατρεύεται. Οτι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ότι η διέξοδος για τον λαό δεν υπάρχει στην εναλλαγή κυβερνήσεων, αλλά συνδέεται με την αναμέτρηση ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους επιχειρηματικούς ομίλους, ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο.

Εκεί άλλωστε βρίσκεται και η απάντηση στο «τι αλλάζει που το ΚΚΕ ανεβάζει τα ποσοστά του;». Βρίσκεται σε αυτό που ανησυχεί την αστική τάξη και τα επιτελεία της: Στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στην ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πάλης, στην προοπτική της κοινωνικής συμμαχίας, στη συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση.

Εκεί κατατίθεται το αυξημένο ποσοστό του ΚΚΕ: Σε κάθε πρωτοβουλία του Κόμματος, σε κάθε αγωνιστική δράση μέσα στο κίνημα, σε κάθε παρέμβαση, με στόχο να μετατρέπει την υπαρκτή αμφισβήτηση σε σύγκρουση, και μάλιστα από καλύτερες θέσεις, με την κυρίαρχη πολιτική, με την εξουσία του κεφαλαίου.

* * *

Μπαίνουμε λοιπόν «στα γεμάτα», πιάνουμε το νήμα από το πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους και στη νεολαία κατά την προεκλογική περίοδο, από τη «φλέβα» των μεγάλων αγώνων σε μια σειρά από μέτωπα, οι οποίοι και συνέβαλαν στο θετικό αποτέλεσμα.

Από καλύτερες θέσεις μπορεί να ανοιχτεί πλατιά η συζήτηση γύρω από το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα η εργατική τάξη, για τη συμμαχία της με τους αυτοαπασχολούμενους και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, αλλά και τον στόχο της πάλης. Γύρω από το πώς θα ενταχθούν νέες δυνάμεις σε αυτήν τη σπουδαία προσπάθεια, που ήδη αποδίδει καρπούς, και που οι δυνατότητες είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Γιατί αυτή είναι η απάντηση στο «τι άλλο πρέπει να γίνει», ώστε να σπάει στην πράξη η αναμονή που καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις, να αντιμετωπιστεί ο νέος γύρος αυταπατών που σπέρνει η σοσιαλδημοκρατία για λογαριασμό της «σταθερότητας» του συστήματος.

Το έδαφος γι' αυτήν τη δράση υπάρχει στα καυτά μέτωπα που είναι σε εξέλιξη.

Εκεί είναι που μπορεί πραγματικά να αναπτύσσεται η ικανότητα της δράσης και αντιπαράθεσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, να προβάλλεται η διέξοδος στην ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, ο άλλος δρόμος ανάπτυξης προς όφελος των εργατικών - λαϊκών αναγκών, ο σοσιαλισμός, ως απάντηση στα αδιέξοδα του συστήματος, στα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα.

* * *

Υπάρχει π.χ. στους χιλιάδες που συγκλονίζονται από τον μεγαλειώδη 4,5 χρόνων αγώνα των περήφανων εργατών της ΛΑΡΚΟ, που κουρελιάζουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και που αποδείχθηκαν πολύ σκληρότεροι αντίπαλοι από ό,τι υπολόγιζε η κυβέρνηση, κάτι που καταγράφηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές με τα μεγάλα ποσοστά του Κόμματος στα χωριά τους.

Από καλύτερες θέσεις μπορεί να βρεθεί τώρα στο επίκεντρο ο πραγματικός ένοχος, που μετατρέπει τον τεράστιο πλούτο σε «κατάρα» για τους εργαζόμενους αφού γίνεται πεδίο κερδοφόρας εκμετάλλευσης από το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό και οι κάθε φορά «επενδυτές» είτε απαιτούν τα πάντα είτε αφήνουν πίσω τους υποδομές - κουφάρια και ζωές - συντρίμμια. Ετσι φωτίζεται και η πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους, αφού αυτός ο τεράστιος πλούτος μόνο στα χέρια τους και μόνο από το δικό τους κράτος, τη δική τους εξουσία μπορεί να μετατραπεί σε πηγή ευημερίας.

Υπάρχει στην πάλη για την απεμπλοκή της χώρας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή, εκεί που αποδεικνύεται ότι το «άλλο μισό» της θωρακισμένης καπιταλιστικής οικονομίας είναι οι σφοδροί ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά της λείας, η ΝΑΤΟική «σταθερότητα» που βάζει σε μεγάλες περιπέτειες τον εργαζόμενο λαό και τα παιδιά του.

Υπάρχει στους μεγάλους χώρους δουλειάς, εκεί που η αναμέτρηση για τους μισθούς αποκαλύπτει και σημαδεύει τη στρατηγική του κεφαλαίου για φθηνή εργατική δύναμη ως βασική «ανταγωνιστική προϋπόθεση», αποδεικνύοντας στην πράξη τους αμέτρητους λόγους που έχει η εργατική τάξη να αναμετρηθεί με μια «αγορά εργασίας», δηλαδή με τον καπιταλισμό, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.

Υπάρχει στα δεκάδες χιλιάδες θύματα των μεγάλων καταστροφών από το «επιλεκτικά ανίκανο» κράτος του κεφαλαίου, από την πολιτική του κόστους - οφέλους, που μετατρέπει σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης ακόμα και τις ίδιες τις καταστροφές που προκαλεί. Εκεί που αποδεικνύεται ότι οι διεκδικήσεις ουσιαστικής στήριξης γίνονται ακόμα πιο αιχμηρές, όσο περισσότερο εντάσσονται στην πάλη ενάντια στο κριτήριο του κέρδους που αφήνει τον λαό αθωράκιστο, όσο περισσότερο η διαμαρτυρία μετατρέπεται σε αγώνα για να πάρει ο λαός τις τύχες του στα δικά του χέρια.

Υπάρχει στις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται για την αλλαγή των συσχετισμών παντού, για να κερδίζει έδαφος αυτή η γραμμή πάλης μέσα στα σωματεία και να χάνει η γραμμή της «συναίνεσης», να αποδυναμώνεται ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός. Κι εδώ υπάρχουν θετικά αποτελέσματα που φανερώνουν μεγάλα περιθώρια για την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, για περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα συντονίζονται με τα σωματεία που συσπειρώνει.

* * *

Το πιο δυνατό ΚΚΕ, που έγινε πράξη στις κάλπες, αποτελεί εκτός από ηχηρό μήνυμα καταδίκης της κυβέρνησης, της ΕΕ και των κομμάτων της, παρακαταθήκη για την πιο αποφασιστική συμβολή στην ενίσχυση της αναμέτρησης του λαού με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και το κράτος του, αποτελεί δύναμη για να ανοίξει ο δρόμος της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο δρόμος της ανατροπής έτσι ώστε με την κοινωνική ιδιοκτησία, με την εργατική τάξη και τον λαό στην εξουσία να βάλει μπροστά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών σε κάθε επίπεδο της ζωής μας.

Ριζοσπάστης