2025 και πλέον δεν περισσεύουν οι ευχές «αρχόντων, βασιλιάδων...» για παγκόσμια ειρήνη... από τους ίδιους που φέρνουν πόλεμο και δυστυχία στους λαούς. Την ίδια ώρα, το φαγοπότι πάνω στα συντρίμμια του πολέμου όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά μεγαλώνουν και οι διαξιφισμοί στην αυγή της νέας χρονιάς για το ποιος θα «καπαρώσει» το μεγαλύτερο κομμάτι από το πιάτο των κερδών για τη λεγόμενη ανοικοδόμηση των περιοχών που πλήττονται από τις πολεμικές συγκρούσεις.
Βλέπετε, πολεμική οικονομία δεν είναι μόνο οι δυσθεώρητες εξοπλιστικές δαπάνες που φορτώνονται στις πλάτες των λαών, αλλά και οι δαπάνες που έπονται μιας πολεμικής σύγκρουσης μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη. Αλλωστε, πλευρά του διαμοιρασμού της ιμπεριαλιστικής λείας από τα αρπακτικά που στριφογυρίζουν πάνω από τους λαούς, είναι και το μερτικό στην ανοικοδόμηση. Στη γλώσσα της αγοράς, αυτό ονομάζεται επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων που λιμνάζουν και βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο μόνο στον ζόφο και στη σαπίλα που γεννάει ακατάπαυστα ο καπιταλισμός.
Ποιες είναι λοιπόν οι προσδοκίες τους, ενώ οι πολεμικές συγκρούσεις βρίσκονται σε κλιμακούμενη εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα; Εχουμε και λέμε:
Γάζα: «Η συνολική ανοικοδόμηση της Γάζας σήμερα σύμφωνα με την εκτίμησή μας θα είναι μεταξύ 40-50 δισ. δολαρίων τουλάχιστον», δήλωσε ο Αμπντουλάχ Νταρντάρι, διευθυντής του Περιφερειακού Γραφείου για τα Αραβικά Κράτη στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNDP), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η εισβολή του Ισραήλ στη Ράφα.
Ουκρανία: Σύμφωνα με κοινή εκτίμηση της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, των Ηνωμένων Εθνών και της ουκρανικής κυβέρνησης, το κόστος ανοικοδόμησης αναμένεται να ανέλθει σε 411 δισ. δολάρια, ενώ νέες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμη και για 500 δισ.
Ηδη η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει προχωρήσει σε χρηματοδότηση ύψους 50 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμησή της μέσω του μηχανισμού «Διευκόλυνσης για την Ουκρανία» (Ukraine Facility), χρηματοδοτικού, επενδυτικού και τεχνικού χαρακτήρα, με επιχειρηματικούς ομίλους και της Ελλάδας να διεκδικούν μερίδιο στα έργα ανοικοδόμησης, εξαργυρώνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο τα γραμμάτια της ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο, στο πλευρό του καθεστώτος Ζελένσκι.
Συρία: Σύμφωνα με εκτιμήσεις των αρχών του 2019 - δηλαδή πέντε χρόνια πριν την πτώση του Ασαντ - το κόστος της ανοικοδόμησης της χώρας κυμαινόταν από 250 δισ. δολάρια έως 400 δισ. δολάρια, στοιχεία που ξεπερνούσαν τον προϋπολογισμό ολόκληρης της συριακής κυβέρνησης για το 2018. Μέχρι και πριν από μερικές βδομάδες, οπότε η χώρα καταλήφθηκε από τους τζιχαντιστές με τα ...κοστούμια, ολόκληρες πόλεις παρέμειναν σε μεγάλο μέρος τους ερείπια και ελάχιστα είχαν γίνει για την αποκατάσταση των καταστροφών από τον προηγούμενο κύκλο του αίματος.
Μόνο από τον προϋπολογισμό του 2024, η κυβέρνηση της Γερμανίας είχε κατανείμει 132 εκατ. ευρώ για την «προσφορά βοήθειας» στη Συρία. Με το νέο καθεστώς των «τζιχαντιστών με γραβάτα», φιλικών προς τη «Δύση», ανοίγει ακόμη περισσότερο η κουβέντα για εμπλοκή ΗΠΑ - ΕΕ, ενώ εταιρείες τόσο των κατασκευών όσο και της Ενέργειας από την Τουρκία κάνουν ήδη ουρά για να πάρουν μερίδιο από την πίτα της ανοικοδόμησης, την αποκατάσταση των ενεργειακών υποδομών και την αξιοποίηση των φυσικών πόρων της Συρίας με τα γνωστά ανταλλάγματα (π.χ. τουρκοσυριακό σύμφωνο).
Είναι πολλά τα λεφτά... Τα κοράκια των ιμπεριαλιστικών πολέμων είναι εδώ με «νέο Σχέδιο Μάρσαλ», αλλά και με τις μεγαλύτερες από ποτέ εξοπλιστικές δαπάνες μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνη ελπίδα η πάλη των λαών ενάντια στον γερασμένο κόσμο της εκμετάλλευσης και των πολέμων! Το 2025 να είναι η χρονιά της λαϊκής αντεπίθεσης για την ανατροπή!