Η απόφαση της αμερικανικής Πολιτείας του Μισούρι να προχωρήσει σε δίωξη κατά της Κίνας, με το σκεπτικό πως ο κορονοϊός, που έχει προκαλέσει την πανδημία είναι «κινεζικός» και διέφυγε από το εργαστήρι της Γιουχάν, έδωσε μια νέα τροπή στην όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στις 2 ισχυρότερες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Δεν θα μπούμε στα διάφορα σενάρια, αλλά και μόνο αυτή η είδηση πρέπει να μας προβληματίσει.
Η ανθρωπότητα έχει αποδείξει, κυρίως με το τέλος του Β` Παγκόσμιου Πολέμου, πως είναι σε θέση να κατασκευάσει τα πιο καταστροφικά όπλα. Την αρχή αυτής της επίδειξης την έκαναν οι ΗΠΑ, πετώντας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι τις ατομικές βόμβες, χωρίς να υπάρχει καμία στρατιωτική αναγκαιότητα. Το έκαναν για να δείξουν στη Σοβιετική Ένωση, πως αυτές διαθέτουν ένα υπερόπλο.
Σήμερα είναι γύρω στις 10 οι χώρες, που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, με κύριες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που διαθέτουν δεκάδες χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές και ανάλογους πυραύλους ικανούς να κάψουν τον πλανήτη ως «κεράκι της Λαμπρής».
Και να ήταν μόνο αυτό; Ο πόλεμος στο Βιετνάμ μας έδειξε τη χρήση μαζικών χημικών όπλων, του λεγόμενου «πορτοκαλί παράγοντα», με τον οποίο οι αμερικάνοι «ράντιζαν» τα δάση της χώρας, για να τα αποψιλώσουν και να χτυπήσουν τους αντάρτες. Ο λαός του Βιετνάμ μέχρι και σήμερα πληρώνει με τις τερατογενέσεις αυτά τα εγκλήματα πολέμου. Αργότερα μάθαμε για τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, με τις οποίες το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία. Τώρα στα σοβαρά κουβεντιάζουμε το ενδεχόμενο ο κορονοϊός να είναι κατασκευασμένος. Στην Κίνα ή μήπως σε κάποιο από τα 400 βιολογικά εργαστήρια, που έχουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ σε 25 χώρες του κόσμου;
Θα περνούσε άραγε από το μυαλό ενός ανθρώπου πριν 100 χρόνια, όταν π.χ. την Ευρώπη θέριζε η «ισπανική γρίπη», πως σε 100 χρόνια η επιστήμη θα μπορούσε να κατασκευάζει και ιούς, ως βιολογικά όπλα; Μάλλον όχι. Άλλωστε πριν 100 χρόνια στον κόσμο μας δεν ήταν πολλά πράγματα αυτονόητα.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
-
τα τρία τέταρτα (¾) της σημερινής ανθρωπότητας ζούσαν σε αποικίες, δεν είχαν στοιχειώδη δικαιώματα
-
οι εργαζόμενοι δούλευαν 12ωρα ή και περισσότερες ώρες.
-
Υπήρχε εκτεταμένη χρήση παιδικής εργασίας, μιας και η υποχρεωτική
δημόσια εκπαίδευση ήταν άπιαστο όνειρο κι η μόρφωση προνόμιο μιας μικρής
μερίδας.
-
Δεν υπήρχαν συστήματα κοινωνικής ασφάλισης ή δημόσιας Υγείας.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τα παραδείγματα κι αυτά είναι πολλά. Αξίζει, όμως να αναρωτηθούμε, τι ήταν αυτό που πριν έναν αιώνα «γύρισε τον τροχό»;
Στις 22 Απρίλη συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τη γέννηση ενός ανθρώπου, που συνέδεσε κι αφιέρωσε τη ζωή του σ’ αυτήν την ανατροπή. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Βλαντιμίρ Λένιν και η μεγάλη ανατροπή η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία. Αμέσως μετά την Επανάσταση καθιερώθηκε η 8ωρη εργασία, η δημόσια και δωρεάν Υγεία και Εκπαίδευση, οι αποικίες της τσαρικής αυτοκρατορίας έγιναν ξεχωριστά κράτη, αρχίζοντας έτσι τη διάλυση του αποικιοκρατικού συστήματος. Τα πρώτα διατάγματα της Επανάστασης αφορούσαν την ειρήνη και την έξοδο της Σοβιετικής Ρωσίας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (τα εργοστάσια στους εργάτες, η γη στους αγρότες). Μπροστά σε αυτές τις κοσμοϊστορικές αλλαγές και στον καπιταλιστικό κόσμο οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να πετύχουν με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες, αρκετές κατακτήσεις. Σήμερα, που ο παγκόσμιος συσχετισμός δύναμης είναι δυσμενής, ο σοσιαλισμός έχει ανατραπεί, οι όποιες κατακτήσεις παίρνονται πίσω, συρρικνώνονται! Έχουν περάσει 30 χρόνια και παρά τους τόνους λάσπης σε βάρος του Λένιν, της Επανάστασης, του σοσιαλισμού, το 56% των Ρώσων έχει θετική γνώμη για τον Λένιν, ενώ αρνητική έχει το 20%. Στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία υπάρχουν ακόμη 7 χιλιάδες μνημεία για τον Λένιν και χιλιάδες δρόμοι, σε όλη τη χώρα φέρουν το όνομά του. Στις δημοσκοπήσεις το 83% τάσσεται υπέρ της παραμονής των μνημείων και των δρόμων του Λένιν, ενώ διαφορετική γνώμη έχει μόλις το 7%.
Το σοσιαλιστικό σύστημα, παρά τις όποιες αδυναμίες και λάθη του, που τελικά το οδήγησαν στην ανατροπή του, πήγε την ανθρωπότητα μέσα σε 70 χρόνια πολύ μπροστά, ενώ σήμερα βλέπουμε τους λαούς σε συνθήκες πανδημίας, να υποφέρουν από την εμπορευματοποίηση της Υγείας, την αποψίλωση των δημόσιων συστημάτων και πάλι να σέρνονται στην επόμενη καπιταλιστική κρίση: ανεργία, φτώχεια, πετσόκομμα των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους «φαγώνονται» για τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, την κερδοφορία των επιχειρήσεων και έχουν βάλει μπροστά τη «μηχανή» παραγωγής κάθε είδους πολέμων: οικονομικών, εμπορικών, διπλωματικών, στρατιωτικών κοκ, με βαριές και επικίνδυνες συνέπειες για τους λαούς.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναβάλουμε πάλι τον «τροχό της Ιστορίας» προς τα μπροστά;
Ελισαίος Βαγενάς
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέος Αγών» Καρδίτσας
902gr